مدتی‌ست لرستان در شاخص فلاکت رتبه اول کشور را به خود اختصاص داده است، شاخصی که جز بدبختی، خواری و ذلت چیزی عاید مردم این دیار نخواهد کرد.

مدتی‌ست لرستان در شاخص فلاکت رتبه اول کشور را به خود اختصاص داده است، شاخصی که جز بدبختی، خواری و ذلت چیزی عاید مردم این دیار نخواهد کرد.

بعد از این‌که لرستان سال‌ها در شاخص‌هایی هم‎چون تورم، رکود و بیکاری رکورد زنی می‎کرد؛ دست یافتن به شاخص فلاکت نیز دور از انتظار نبود!

برای تعریف این شاخص باید گفت؛ شاخص فلاکت یک نشانگر اقتصادی است که از جمع نرخ بیکاری به نرخ تورم به دست می‌آید، با این تعاریف تورم بالا در کنار بیکاری رو به افزایش برای یک کشور یا استان هزینه‏‌های اقتصادی و اجتماعی در بر خواهد داشت.

جای تعجب و البته تاسف دارد در استانی که از لحاظ منابع انسانی و ظرفیت‌های بی بدیل منابع طبیعی یکی از استان‌های برتر کشور است چرا بایستی صدرنشین شاخص‌های منفی اقتصادی باشد؟!

متاسفانه یک جامعه زمانی به مفهوم واقعی فلاکت پی خواهد برد که نمونه‎های منفی آن مانند افزایش طلاق، اعتیاد، دزدی، فقر، فحشا و سایر بزهکاری‎های اجتماعی را به عینه مشاهده نماید، مسئله‎ای که نگرانی‎ها را دو چندان می‏‌کند این است که اثرات شوم شاخص فلاکت طی یک‎سال وحتی کم‎تر بر تَن عریان یک جامعه نمایان خواهند شد، این در حالی‎ست که بر عکس شاخص فلاکت، شاخص ناامیدی که بر اثر شاخص سهام بر نرخ خودکشی دلالت دارد وقفه زمانی کم‎تری میان این دو نرخ را شامل می‌شود!

زمانی که تنش‎ها بر سر مسائل کم اهمیت سیاسی( اصلاح طلبی و اصولگرایی) در اولویت هستند و از درجه اعتبار آن‎ها هیچ‎گاه کاسته نمی‌شود چالش‌های پیش روی توسعه در هیچ جای برنامه‎های مدیران گنجانده نخواهد شد.

قطعاً دلایل متعدد در این سراشیبی اقتصادی از گذشته تا به حال دخیل بوده و این روند شوم تا به امروز ادامه داشته است، شاید عمده دلایل عقب ماندگی لرستان از قطار توسعه را بتوان به سیاسی‌کاری‏ها و سیاسی‎ بازی‎ها نسبت داد، همان سیاست‏‌های غلطی که صنایع و کارخانجاتی هم‌چون پارسیلون، یخچالسازی، چرم و پوست، فولاد و… را به ورطه تعطیلی کشاند و تجهیزات این کارخانجات تولیدی نیز به تاراج رفت.

از طرفی می‌توان گفت؛ رکورد زنی لرستان در شاخص فلاکت نشان از کاهش حجم سرمایه گذاری در این استان دارد، عدم برنامه ریزی در جذب و حمایت از سرمایه گذاران خلایی‎ست که همواره بر ناتوانی‏‌ها و نارسایی‌های مدیریتی در این استان مهر تایید زده است.

همانطور که می‌دانید؛ لرستان پتانسیل‎های اقتصادی فراوانی برای سرمایه گذاری دارد، از جمله این ظرفیت‎های اقتصادی می‌توان به صنعت گردشگری و توریسم اشاره نمود، با توجه به این که امروزه صنعت گردشگری سومین صنعت پر درآمد دنیاست و به این سمت پیش می‎رود که به صنعت نخست دنیا تبدیل شود اما متاسفانه استان لرستان علی‌رغم پتانسیل‌‎ها و ظرفیت‌های بی بدیل در این حوزه هم‎چنان از طرح و برنامه جامعی برای بهره برداری بهینه از ظرفیت‎های موجود رنج می‎برد، این در حالی‌ست که گردشگری با کاهش فاصله طبقاتی و توزیع ثروت ارتباط مستقیم دارد.

هم‎چنان که گردشگری نقش فراوانی در توسعه پایدار داشته و می‎‌تواند راهبردی برای تقویت همبستگی و انسجام ملی باشد اما متاسفانه در لرستان عزم جدی در این حوزه وجود ندارد.

با توجه به رقم ۸/۵۳ درصدی شاخص فلاکت، این که لرستان در مسیر توسعه همه جانبه گام برداشته است تنها یک ادعا و شوی تبلیغاتی است که از شخص اول دولت به مدیریت ارشد و بعد از آن به سایر مدیران اقتصادی استان سرایت کرده است.

زمان زیادی از سفر تبلیغاتی رئیس جهمور به لرستان و شعار وی در زمینه ریشه کن کردن فقر مطلق نمی‌گذرد، حالا کسی نیست که مسئولیت آن همه وعده‎‌ پوچ و توخالی که در میان سوت‎‌های کر کننده به مردم داده می‌‎شد را بر عهده بگیرد، دستانی که زمانی به حمایت از رئیس جمهور محبوب‎شان به هوا بلند شده بودند حالا پر از بیکاری و تورم شده‌اند تا پیمانه اقتصادی لرستان بیش از هر زمان دیگری پر از فلاکت شده باشد!

سئوال اینجاست؛ در حالی که جای جای جغرافیای لرستان پر از ظرفیت‌های اقتصادی است چرا بایستی دلواپس شاخص فلاکت در دنیای پیشرفته کنونی باشیم!

 

اکبر بابایی‎مفرد/ حرف دل