مدتیست لرستان در شاخص فلاکت رتبه اول کشور را به خود اختصاص داده است، شاخصی که جز بدبختی، خواری و ذلت چیزی عاید مردم این دیار نخواهد کرد.
بعد از اینکه لرستان سالها در شاخصهایی همچون تورم، رکود و بیکاری رکورد زنی میکرد؛ دست یافتن به شاخص فلاکت نیز دور از انتظار نبود!
برای تعریف این شاخص باید گفت؛ شاخص فلاکت یک نشانگر اقتصادی است که از جمع نرخ بیکاری به نرخ تورم به دست میآید، با این تعاریف تورم بالا در کنار بیکاری رو به افزایش برای یک کشور یا استان هزینههای اقتصادی و اجتماعی در بر خواهد داشت.
جای تعجب و البته تاسف دارد در استانی که از لحاظ منابع انسانی و ظرفیتهای بی بدیل منابع طبیعی یکی از استانهای برتر کشور است چرا بایستی صدرنشین شاخصهای منفی اقتصادی باشد؟!
متاسفانه یک جامعه زمانی به مفهوم واقعی فلاکت پی خواهد برد که نمونههای منفی آن مانند افزایش طلاق، اعتیاد، دزدی، فقر، فحشا و سایر بزهکاریهای اجتماعی را به عینه مشاهده نماید، مسئلهای که نگرانیها را دو چندان میکند این است که اثرات شوم شاخص فلاکت طی یکسال وحتی کمتر بر تَن عریان یک جامعه نمایان خواهند شد، این در حالیست که بر عکس شاخص فلاکت، شاخص ناامیدی که بر اثر شاخص سهام بر نرخ خودکشی دلالت دارد وقفه زمانی کمتری میان این دو نرخ را شامل میشود!
زمانی که تنشها بر سر مسائل کم اهمیت سیاسی( اصلاح طلبی و اصولگرایی) در اولویت هستند و از درجه اعتبار آنها هیچگاه کاسته نمیشود چالشهای پیش روی توسعه در هیچ جای برنامههای مدیران گنجانده نخواهد شد.
قطعاً دلایل متعدد در این سراشیبی اقتصادی از گذشته تا به حال دخیل بوده و این روند شوم تا به امروز ادامه داشته است، شاید عمده دلایل عقب ماندگی لرستان از قطار توسعه را بتوان به سیاسیکاریها و سیاسی بازیها نسبت داد، همان سیاستهای غلطی که صنایع و کارخانجاتی همچون پارسیلون، یخچالسازی، چرم و پوست، فولاد و… را به ورطه تعطیلی کشاند و تجهیزات این کارخانجات تولیدی نیز به تاراج رفت.
از طرفی میتوان گفت؛ رکورد زنی لرستان در شاخص فلاکت نشان از کاهش حجم سرمایه گذاری در این استان دارد، عدم برنامه ریزی در جذب و حمایت از سرمایه گذاران خلاییست که همواره بر ناتوانیها و نارساییهای مدیریتی در این استان مهر تایید زده است.
همانطور که میدانید؛ لرستان پتانسیلهای اقتصادی فراوانی برای سرمایه گذاری دارد، از جمله این ظرفیتهای اقتصادی میتوان به صنعت گردشگری و توریسم اشاره نمود، با توجه به این که امروزه صنعت گردشگری سومین صنعت پر درآمد دنیاست و به این سمت پیش میرود که به صنعت نخست دنیا تبدیل شود اما متاسفانه استان لرستان علیرغم پتانسیلها و ظرفیتهای بی بدیل در این حوزه همچنان از طرح و برنامه جامعی برای بهره برداری بهینه از ظرفیتهای موجود رنج میبرد، این در حالیست که گردشگری با کاهش فاصله طبقاتی و توزیع ثروت ارتباط مستقیم دارد.
همچنان که گردشگری نقش فراوانی در توسعه پایدار داشته و میتواند راهبردی برای تقویت همبستگی و انسجام ملی باشد اما متاسفانه در لرستان عزم جدی در این حوزه وجود ندارد.
با توجه به رقم ۸/۵۳ درصدی شاخص فلاکت، این که لرستان در مسیر توسعه همه جانبه گام برداشته است تنها یک ادعا و شوی تبلیغاتی است که از شخص اول دولت به مدیریت ارشد و بعد از آن به سایر مدیران اقتصادی استان سرایت کرده است.
زمان زیادی از سفر تبلیغاتی رئیس جهمور به لرستان و شعار وی در زمینه ریشه کن کردن فقر مطلق نمیگذرد، حالا کسی نیست که مسئولیت آن همه وعده پوچ و توخالی که در میان سوتهای کر کننده به مردم داده میشد را بر عهده بگیرد، دستانی که زمانی به حمایت از رئیس جمهور محبوبشان به هوا بلند شده بودند حالا پر از بیکاری و تورم شدهاند تا پیمانه اقتصادی لرستان بیش از هر زمان دیگری پر از فلاکت شده باشد!
سئوال اینجاست؛ در حالی که جای جای جغرافیای لرستان پر از ظرفیتهای اقتصادی است چرا بایستی دلواپس شاخص فلاکت در دنیای پیشرفته کنونی باشیم!
اکبر باباییمفرد/ حرف دل